και κατάλευκα νησάκια

ταξιδεύει όλο η Ντίνα

σαν πουλί απ΄ την Αθήνα.

Φτάνει ώρα βραδινή

και είν΄ σε χώρα μακρινή

της φωτίζει το ακρογιάλι

το κύμα, οι βάρκες στο περγιάλι.

Μα με θάρρος συνεχίζει

το βιβλίο ξεφυλλίζει

και την πάει αυτό παντού

πέρ΄ απ΄ τα όρια του νου

***

Σκύβει τώρα και μυρίζει

το θυμάρι που ανθίζει

της μιλά σ’ άλλη λαλιά

το δάσος και η αμμουδιά

Έλα Ντίνα, να σου πούμε

τα προβλήματα που ζούμε

κι αύριο σαν μεγαλώσεις

φρόντισε εμάς να σώσεις...

Η ώρα πια έχει ξημερώσει

και η Ντίνα το ΄χει γνώση

μα δεν είναι πια παιδί

νιώθει τώρα δυνατή

Το βιβλίο τώρα κλείνει

και την πράξη της αφήνει

όλα τα στραβά να ισιώσει

τη ζωή να βελτιώσει...